saçmalıklar zinciri

anlamıyorum nasıl bu hale geldim. yazdıklarımı en son çatıda bir yerlere saklamıştım ve şimdi onları bulamıyorum. nereye gittiler nasıl kaybettim onları bilmiyorum. kim aldı nereye attı nereye saklandılar bulamıyorum. pişmanlıklarım gözyaşlarım ilklerim hep ordaydı sıkı sıkı sarmıştım sonra yerleştirmiştim  kuytu bi köşeye ama şimdi yoklar.

 uzun zamandır yoklar.

peki yaşananlar niye silinmiyo hafızamdan hepsini unutmak istiyorum. saklansınlar ve bir daha hiç çıkmasınlar. kendi ellerimle öldüreyim onları evet geçmişimin katili olmak istiyorum. acısız bi ölüm olsun yeterince acı verdi zaten affetmedim ama yine de acısız olsun. bi anda. offfff.

ama gitmiyorlar oradan hep orada işte kemirip duruyo acı vererek en güzel anlarda bi ısırık daha alıyor ve gitmiyor.

 insan geçmişinden kurtulamaz. onu yakasından silkip atamaz. unutamaz her an hatırlamaz belki ama unutamaz.  sevdiği için değil sevmediği için.

 carpe diem saçmalıktır. hayatımda duyduğum en büyük saçmalık. bunu söyleyen büyük ihtimalle intihar etmiştir. geçmişinden geleceğinden. intihar etmiştir.ve giderken o kadar korkaktır ki yalnız kalmak istememiş ve yanında bi çok aptalı da beraber götürmek istemiştir. hadi herkes gitsin carpe diem !

o gece o uçurumdan atlamalıydım.

biraz rahatlama