18 Eylül 2012 Salı

bekle beni

olmuyorsa zorlamamak gerekir. aslında bazen de olamaması daha iyidir. kendi kendine konuşmak ne kadar saçma ise kendi kendine yazmak da o kadar saçma. evet biliyorum kimse bilmeyecek. ama olsun. çok uzun zamandır yazmadım. aslında en son mavi önlük giydiğim zamanlarda yazı hayatımın zirvesinde bıraktım bu işi. ödülümü elime aldığımda bıraktım. kimsenin bilmesine gerek yoktu artık. ve kimse bilmedi de. artık.

beklemek şu an yaptığım gibi yazıp yazıp tekrar silmek gibi. hayatı yazıp yazıp siliyorum sonra tekrar yazıp oynuyorum tekrar siliyorum ve tekrar sil baştan. beklemek işte aynen bunu yapmak. geleceğini bilmek ya da bilmemek; şehirler arası yolculuk yaparken yolun tıkandığı zamanlarda karşı otobüste gördüğün insanlar gibi. tekrar görüp görmeyeceğini bilmezsin. emin değilsin. işte aynen öyle.

önceden düşünürdüm. çabalardım. müzik dinlerdim. eğlenirdim. çalışırdım. ağlardım. uyurdum. koşardım koşardım ve yorulmazdım. düşünmüyorum. yazmıyorum.okumuyorum. dinlemiyorum. sanırım bi sınavdan geçiyorum. geçemiyorum kalıyorum.

kalacaksam eğer de öyle bir almamalıyım sıfır olmalı sıfır. tamamen sıfırlanmalı.





Hiç yorum yok:

Yorum Gönder