kalbim bi mezarlık sanki... bir sürü insanı gömmüş olmanın verdiği keder. evet gömüyorum çünkü belki bir daha hiç ama hiç göremeyeceğim insanlar çıkartıyorum hayatımdan. son kez vedalaşmalar. yolun açık olsun diye biten cümleler.... hangi yol... ne kadar açık...
büyüdüm hem de çok büyüdüm. hatta yaşlandım ve öldüm sonra tekrar doğdum. ama hiç unutmadım.
unutmak çok zor belki eskiden olduğu kadar acıtmıyor ama unutulmuyor hiçbir yaşanan. çok pişman olduğum şeyler yaşadım. sonuna kadar o pişmanlığın verdiği acıyı çektim sonra duruldum sonra yeniden başladım.
kısır döngü aynı atlıkarınca gibi. sürekli gidiyoruz ama nereye. hep ilk başladığımız yere. bağımlıyız aslında hayata. hem de ölümüne bağımlıyız.
şimdi ise yine bir sona geldim. pek iyi bi bitiş olmadı çizgiye geldiğimde bi baktım her şeyimi yitirmişim oysa ki. umarım bu sefer iyi bi başlangıç yapmayı başarabilirim. o zaman perde kapansın diyorum ama bu kez son olsun.
...