gelip geçenler oldu hayatımdan. her hayattan gelip geçenler olur. gelip geçmeyenler.
geçemeyenler...
nereye gitsem mavi...
içimde dalga dalga özlemin büyüyor. ah istanbul... neredesin şimdi. beni istemedin. sokaklarına ışıklarına denizine bi tek yakana bile istemedin silktin beni. böylesi mi iyi. o büyülü sessizliğin kulaklarımda uğulduyor ve o gözlerim karanlığından kör oldu. zıtlıkların şehri. beni sana aşık olduğum için mi istemedin. sevmeseydim alır mıydın beni de kucağına. belki oradan oraya savururdun ama beraber olurduk işte. kaldırımlarında benim de izim olurdu denizin de benim de dalgam olurdu.
ah deniz olayım tuzumu rüzgarda savurayım... deliyim
ah ne yelken ne yel köpüklerde kaybolayım ... deliyim
saçlarım rüzgarında savrulsaydı kimseyle değil sadece seninle gezseydim elele...
korktun mu yoksa benden... hayır zarar vermezdim sana... deliyim belki ama sana zarar vermezdim...
yine bi istanbul kokusu geldi burnuma... deniz yosun dalga özlem kokusu...
yine bi istanbul sesi çınladı kulaklarımda... şehir insan özlem sesi...
ve yine çok özledim...
ama bu sefer sen de özledin biliyorum hissediyorum beni çağırıyosun belki de. ya da hala hazır değiliz birbirimize.
bi kuş yolladım sana kanatlarında istanbul var. bende ki seni sana yolluyorum. ya al beni kollarına ya da çağırma artık sessiz sessiz çünkü ben sandığın kadar güçlü değilim. evet değiştim bak bambaşka bi insan oldum nerdeyse. belki sen bile tanıyamazsın. bu halimle de kabul eder misin...beni...
kalbim çok yorgun bu günlerde. seni çok özledim bu günlerde. tam da olmayacak günlerde...
hadi git artık bırak beni ki ben de mutlu olayım. hadi ben senin iki yakandan da düştüm bak tutunamıyorum artık. sen de o son bağını kes benimle....
İSTANBUL...
özlemek belki çok anlamsız kapkara bi resim yapmak ama içinde milyon tane rengi barındıran bi kapkara resim. ama ne yapayım... ben çok özledim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder